İlk karşılaşmamızda benden hiç haz etmediğini düşünmüştüm. Hatta orada bulunmamdan rahatsız olduğunu ama kibarlık nedeniyle bunu dile getirmediğini sanmıştım. Oysa ben O'nu ilk görüşte sevmiştim. Zamanla anladım ki O da beni sevmiş, o ilk izlenimlerimin hepsi yanlışmış. Öyle bir insan düşünün ki; sabah müzik sesi ya da patırtı - gürültüyle uyanmak istemeyen, uyandığı zaman bir dal sigarası yarım paket kahvesi evde hazır bulunması gereken, miskinliği seven, bir o kadar da enerji aşılayan, en büyük en çözülmez sorunlara fikir anası olan, her tenden her sesten insanın derdini dinleyen, tiyatro vazgeçilmez yaşam kaynağı olan, iki zıt kutubu bir arada tutmasını bilen ve bunu zor olsa da her koşulda başarabilen, gerekirse en yakınını bile karşısına alan, elinden kalemi, dilinden esprileri, kalbinden sevdikleri düşmeyen, gözü kara, ruhu temiz bir insan O.
İki kadeh şarabı doldurup dinlenesi müzik eşliğinde O'nunla sohbet etmek; zamanı ipe dizip geceyi uykuya yatırmak kadar güzeldir. Sabahın nasıl geldiğini anlamaz insan; yeterki O da olsun muhabbetin içinde.
Kalbi katı görünür, duygularını dile getirmez sıkça ama ruhu pamuk gibidir; görmesini bilen, kalbine ulaşabilen için. Sokağın Zulası'dır O; en çıkmaz sanılan, en karanlık sokağın aydınlık köşesidir. İnsan huzur bulur O'nun yanında. Bazen iki satır şiir, bazen çakır keyif sohbet, bazen de sessiz kelimeler eşlik eder O'na.
O şimdi yepyeni bir bloga başladı! Elinden bırakmadığı kalemiyle karaladığı cümleleri şimdi klavyenin tuşlarından bizler için dökülüyor. Eğer bir bloggersanız, bu blogu takip etmeyerek çok büyük bir hata yapmış olursunuz. İşte benim "Sokağımın Zulası", nam-ı diğer "Kızıl Meczup" ve blogspot adresi : http://vetanrikanseriyaratti.blogspot.com/ hepinize keyifli okumalar !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder