
Bir ay sonra ara tatilde kankam İstanbul’a döner dönmez ilk trene atlayıp Eskişehir’e, O’nun yanına gittim. Hiçkimsenin haberi yoktu Eskişehir’de olduğumdan. Üç gün boyunca evden hiç çıkmadık. 72 saat boyunca sadece ben ve O vardık evde. Artık herşeyin resmileştiği bir ilişkiydi bu. Üç günün ardından İstanbul’a dönüşümde, tren istasyonunda, ikimiz de birbirimizden hiç ayrılmak istemiyorduk. Bir daha ne zaman görüşebiliriz, bu ilişkiyi böyle uzaktan nasıl devam ettirebiliriz ve benim kanka sorunumu nasıl aşabiliriz diye düşünerek bindim trene.
İstanbul’a döndüğümde ilk aradığım kankam oldu. “Görüşmemiz lazım” dedim. Hemen kabul etti. Ev arkadaşıyla aramızda olan şeyleri O’na anlatacak, böylece gay olduğumu itiraf ettiğim ilk arkadaşım O olacaktı. Ama işler benim düşündüğüm gibi gelişmedi. Kankam bizim eve geldiğinde suratı son derece asık ve ağlamaklıydı. Çok zaman geçmeden dökülmeye başladı kelimeler bir bir ağzından. Anlattıkça ağıyordu çünkü kör kütük aşıktı. Hayatımda yaşadığım en büyük şoku o an yaşadım.
Kankam ve ev arkadaşı bir yıldır sevgililermiş. Ben Eskişehir’e gitmeden önce araları bozulmuş. Ev arkadaşı da benden hoşlanıp, Eskişehir’e gittiğimde bana yazmış. Herşeyin farkındaymış kankam. Benim ev arkadaşına olan hislerimin, ev arkadaşının bana attığı mesajların, aramaların ve bir ay sonra gizli olarak Eskişehir’e gidişimin. (Tren istasyonunda kankamın arkadaşı bizi görmüş).
O an tüm kelimeler boğazıma düğümlenmişti. Ne demem gerektiğine dair en ufak bir fikrim dahi yoktu. Kankama sinirliydim; bana bu zamana kadar böyle bir durumdan bahsetmemiş olduğu için. Ev arkadaşına sinirliydim; kankamla beni böyle bir duruma düşürdüğü için. Kendime sinirliydim; kankamın gay olduğumu bu şekilde öğrenmiş olduğu için.

hadi beh!!!
YanıtlaSilkankanın durumu çakıpta dile getirmemesi olmamış; bir bakıma da olayı akışına bırakmışta olabilir, araya girmek istememiş gibi? sonuçta "kanka" dediğin birisi ile ipleri komple atmadan apaçık konuşsa idiniz herşeyi bari. ev arkadaşının da ikili oynayıp sana gerçeği anlatmaması tek kelime ile adice!
neyse, hayat bu düşe kalka yolumuzu buluyoruz...
:shock:
YanıtlaSilbu tür şeyler filmlerde olur derler; oysaki çoğu film de yaşadıklarımızın yansıması değilmidir...