Mahalle

Kalbimin topraklarına mezarlar kazdım
Her birinin üstüne gökdelenler koydum
Aklımın yapraklarını birbir kopardım

Binaların üst katlarına süslü teraslar yaptım

Şebnem Ferah

 

Çok değil bundan birkaç ay önce, kendi masal dünyamın yarattığı hortlaklarla boğuşmayı daha yeni bitirmişken, hayatımda biri vardı. Ömür biçilmez ilişkilerin, çokluk içinde bokluk arayanların, çıkmaz sokakları kendine mesken edinmiş terkedilenlerin dolu olduğu bir zamanda, hayatımda biri vardı. Baharın en saf halinde, suçun sadece yatakta işlendiği dönemlerde, gecenin gündüzle seviştiği saatlerde, hayatımda biri vardı. Terk edilmiş şehrin çocukları daha sokaklara inmeden, gökyüzündeki o büyük yıldız henüz kayıp gitmeden, yalnızlığın tek başına yaşandığında daha anlamlı olduğu zamanlarda, hayatımda biri vardı.

 

Gözleri belki yeşil ya da hiç olmadığı kadar maviydi. Elleri oyuncak bebekler gibi küçücük, ayakları tam tersine bir o kadar kocamandı. Yüzünde seyrek çıkan sakallarından aşağıya inince boynundaki çukura yatırabilirdi. Bir ömür huzur içinde uymak belki de sadece o omuzda mümkündü. Göğsünün tam ortasına birikmiş bir tutam kıldan ziyade süt beyazıydı derisi. Su damlacıklarının kayıp gidişi en güzel o göğüste izlenebilirdi. Bedenine göre küçük kalmış kalçaları ve dümdüz uzanan bacakları onu ancak bu kadar tamamlayabilirdi. Benim tanrım onu seçerek yaratmıştı. Herkesin göremediği güzelliği benim görmem için.

Sonra.. sonra ben herşeyden vazgeçtim. Bedenimin bana oyun oynadığı, içimdeki hücrelerimin kötü huylar edindiği zamanlardı. Ne yazmak geldi içimden ne de konuşmak. Sustum sadece herşeyden vazgeçerken. İçimdeki kötü huyları temizlerken, kendimi tanıyamaz oldum. Yeniden yaratılmak yoktu benim kitabımda, sadece yok olmak üzerine kuruluydu. Ben gitgide yokoldum.

 

Işığın en zayıf anında birdenbire güneş doğdu. Gölgeme bile küsmüşken, eski fotoğraflarım gardım oldu. Ve ben yeniden doğdum. Tüm kayıplarıma rağmen, ayakta kalmak uğruna fena edebileceğim herşeyimi verip, tekrar yaşamaya başladım.

 

Bugün hastalığımın tedavisi noktalandı. Bir süre beni yazmaktan bile alıkoyan bu hastalığa bugün resmi olarak veda ettim. Şimdi yeniden başlamanın tam zamanı!