(İ)kibinonbir

Mevsim rencide ederken ulu orta beni
Artık buralarda elektrikler daha sık kesilir oldu
Avuçlarım mahrumiyetin kol gezdiği bir bölge sanki
Kaldırımlarda açlıktan ölmüş köpekler
Duvarlarda yarısı dişlenmiş kalpler
Banklarda geceden kalma fahişeler
Kol gezerken içimde kaçak sevişen sevgililer
Bağıra çağıra seni istiyorum çizerken bedenimi dikenli teller

Her gece dolanıyorum saçlarında
Ağzımda büyüyor lokmalar
Sanki içimde parende atıyor paslı jiletler

Organlarım en küçük yapı taşlarına kadar ayrılıyor
Huzursuzluğumda sessizlik ve sensizlik hüküm sürüyor
Odamda adım başı adın yankılanıyor
İçinde boğulduğum o havuz sanki yaz için temizleniyor
Evimde zamansız bir tekinsizlik kol geziyor
Dağıldı saki ruhum ;

Asırlardan beri korunmuş antika bir vazonun yere düştüğü an gibi
Seviştiğimiz yataktan bile duyulan ezan sesi gibi
Yüzmeyi yeni öğrenmişken beni bıraktığın gözlerin gibi
Görüş gününü kaçırmış pişman bir sevgili gibi
Ağlıyorum işte şimdi ,hiç deniz görmemiş çocuklar gibi.

San'a... [ BİR EKİM İKİBİNONBİR]