Bazı acılar vardır sadece acı olarak kalır ve bize kattıklarıyla değer kazanır. Kalbimizde hep bir yara kabuk bağlar, başka biri gelip dokunduğunda kanar. Narindir, kırılgandır bir yanımız ama hep çok iyi saklarız. Kimselere göstermeden kuytu köşelerde ve karanlık gecelerde hatırlarız onları. Bazen bir bakışla çıkar gelir karşımıza, bazen de bir duruş anlatır her şeyi. Kimi zaman en ufak bir dokunuş, kimi zaman rüzgarla gelen bir parfüm kokusu hissettirir o acıyı bize. En büyük aşkların temelini bu acılar oluşturur. Acıdan geçmeden şarkılar bile eksik kalırken, biz nasıl tam olmayı becerebiliriz ki? Bu yüzdendir ki acılar unutulmaz, unutulsa insana hiçbir değer katmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder